Ongekend in Roosendaal

Als klein meisje trad Janneke Krijnen op voor haar opa en oma, thuis met een rode deken als doek. Inmiddels is Janneke theaterdocent en studeert ze dramatherapie. Haar droom: een eigen theaterschool in Roosendaal waar plek en ondersteuning is voor kinderen met een hulpvraag.

Hoewel je in Roosendaal bent geboren, ben je ook een tijdje weggeweest. Hoe zit dat?

‘Op mijn 18^de ben ik naar Rotterdam verhuisd om te gaan samenwonen met mijn vriend. Hij komt daar vandaan en heb hem leren kennen op de toneelschool. Het plan was om samen in de randstad een naam op te bouwen. Toch bleek Rotterdam niet de plek waar ik me écht thuis voelde. Mijn vriend wilde graag naar Brabant verhuizen en ik dacht meteen: helemaal top. Zodoende ben ik terug.’

Wat maakt Roosendaal jouw thuis?

‘Het is een deel van mijn geschiedenis, ik ben hier opgegroeid, bij alle kleine plekjes heb ik wel een verhaal of mooie herinnering. Toch is het voornamelijk mijn familie die Roosendaal tot mijn thuis maakt. Toen ik nog in Rotterdam woonde, gaf ik al les in Roosendaal. Doordat ik hier vaker was, kreeg ik weer meer contact met familie, ik was gerust een paar keer per week bij mijn opa en oma te vinden. Op een gegeven moment wist ik: het is voor mij tijd om weer terug naar huis te gaan.’

Wat was jouw eerste kennismaking met theater?

‘Dat begon al heel jong. Ik trad vaak op bij mijn opa en oma thuis. Dan pakte ik een grote, rode deken, begon te spelen en na afloop moest iedereen enthousiast klappen. Mijn ouders besloten mij toen op les te doen bij jeugdtheaterschool Hofplein, de vestiging hier in Roosendaal. Daar volgde ik mijn eerste lessen en speelde ik mijn eerste voorstellingen in De Kring.’

Hoe heeft die liefde voor theater zich verder ontwikkeld?

‘Op Hofplein werd ik verliefd op het theatervak. Hoewel het een jeugddroom was om actrice te worden, vind ik het mooier om theaterdocent te zijn. Ik kreeg een passie voor lesgeven en merk dat ik daar ook heel veel energie uit haal. Daarnaast vind ik het mooi om theater als middel te gebruiken. Ik studeer nu dramatherapie waar je bent gericht op het non-verbaal aanpakken van een probleem in plaats van erover te praten.’

Hoe zie je je toekomst in Roosendaal?

‘Ik zou heel graag een eigen theaterschool willen opzetten en dan zou ik heel graag de combinatie maken tussen dramalessen en dramatherapie. Theaterlessen verzorgen voor kinderen die een hulpvraag hebben, denk aan ADHD, autisme of emotieregulatie problematiek. Ik wil hen de kans geven theaterlessen te volgen maar dan wel met een deel ondersteuning, zodat zij ook verder komen.’ 

Wat maakt jou een trotse inwoner van Roosendaal?

‘De geborgenheid die ik voel als ik in Roosendaal ben. In Rotterdam moet je presteren, het is altijd haasten en werk gericht. In Roosendaal is iedereen begaan met elkaar, mensen groeten elkaar en er is tijd voor een praatje. Ook voor mijn Rotterdamse vriend gaat een wereld open. Het voelt als een warme deken die over je heen wordt gelegd.’