Ongekend in Roosendaal
Het verhaal van Wim
Oud-politieman Wim kwam 30 jaar geleden in Roosendaal wonen. Het hele gezin werd direct lid van de tennisvereniging Roosendaal, een gouden greep, want zo vonden ze al snel hun plek in Roosendaal.
Wim van de Burgt is een gepensioneerd politieman en bestempelt tennis- en padelvereniging Roosendaal als zijn tweede thuis. Omarmd door het verenigingsleven is het de plek waar het Roosendaalse leven voor hem en zijn gezin begon. 'We zijn echte Roosendalers geworden.’
Je bent geen geboren Roosendaler. Hoe ben je hier terechtgekomen?
‘Zo’n dertig jaar geleden ging ik vanuit Capelle aan den IJssel naar de politieacademie in Ossendrecht. Dat maakte dat we met het gezin moesten verhuizen. We wilden graag in een middelgrote stad wonen, wat dat betreft was Roosendaal een gemakkelijke keuze. Roosendaal heeft voor ons alles wat wij nodig hebben: goede bereikbaarheid, winkels, uitgaan, gezelligheid en sfeer.’
Kun je wat vertellen over die beginperiode? Was het wennen in Roosendaal?
‘Wanneer je in een nieuwe gemeente komt, moet je nog helemaal thuiskomen. Met het gezin wij zijn gelijk lid geworden van de tennisvereniging Roosendaal en dat was een gouden greep. Sport verbindt en verbroedert, je leert snel nieuwe mensen kennen. Het begint met een aantal kennismakingslessen, dan ga je naar de clubavonden en vervolgens doe je mee aan wedstrijden en toernooien. Op die manier groei je Roosendaal in. Zo zijn we ook in de muziek terecht gekomen en eigenlijk echte Roosendalers geworden.’
Dus de verenging heeft veel voor jullie betekent?
‘Door de vereniging heb ik heel veel mensen leren kennen en daardoor ook mijn leven in Roosendaal kunnen opbouwen. Tennisvereniging Roosendaal is een vereniging met heel veel vrijwilligers: de bar, het onderhoud van het park, dat gebeurt allemaal door vrijwilligers. Ik heb een aantal jaren bardienst gedraaid en dan leer je iedereen kennen. Vooral het sociale, het samen doen, dat vind ik leuk aan deze vereniging.’
Waarom heb je destijds voor een tennisvereniging gekozen?
‘We zochten een sport die we met de hele familie konden doen. Mijn zoon voetbalde en mijn dochter speelde hockey, maar tennis kun je echt met elkaar spelen. Na dertig jaar ben ik nog steeds drie keer per week op de tennisbaan te vinden. Als het kan nog een keer padellen tussendoor. Het is eigenlijk een beetje mijn tweede thuis. Ook help ik als vrijwilliger mee met het onderhoud van het park. Ik vind dit een bijzondere plek omdat het midden in Roosendaal ligt, vlak tegen het centrum en toch midden in het groen.’
“ Na dertig jaar ben ik nog steeds heel vaak te vinden op de tennisbaan. Het is mijn tweede thuis. ”
Wim van de Burgt
En daarnaast zit je ook in het bestuur. Op welke ontwikkeling ben jij het meeste trots?
‘In de periode dat ik in het bestuur kwam, liep het ledenaantal enigszins terug. Om een nieuw impuls te geven zijn we gaan kijken naar andere mogelijkheden. Padel was in opkomst in Nederland, ik had het zelf een keer gespeeld op vakantie in Spanje en vond het erg leuk. We zochten contact met de gemeente om de uitbreiding van het park te bespreken. Met veel medewerking en ondersteuning van de gemeente hebben we onze padelbanen kunnen realiseren. Padel is echt een impuls geweest voor onze vereniging.’
Voel jij je een Roosendaler?
‘Ik ben een echte Roosendaler geworden, wat dat betreft ben ik hier helemaal geaard. Het Brabantse leven de gezelligheid spreekt me enorm aan. We zijn toen we hier kwamen wonen ook muziek gaan maken. Voor ons is carnaval de leukste tijd van het jaar, daar werken we het hele jaar naartoe. Samenkomen, samen muziek maken. Stik gezellig! Ik ga nooit meer uit Roosendaal weg.’
“ Ik ben een echte Roosendaler geworden, wat dat betreft ben ik hier helemaal geaard. ”
Wim van de Burgt