Het verhaal van Aurélie

Duurzaam wonen op steenworp afstand van het centrum van Roosendaal: dat kan in Tiny Oevers Vlietpark. Op dit terrein in Stadsoevers staan tien prachtige kleine huisjes, waar de trotse eigenaren de komende zeven jaar een eigen mini paleisje creëren. Aurélie van Sluis (28) is één van de gelukkige bewoners die elke dag weer een vakantiegevoel heeft op dit unieke stukje Roosendaal.

‘Ik was altijd al bezig met zo duurzaam mogelijk leven. Ik eet geen vlees en wil zo min mogelijk belastend zijn voor het milieu. In mijn appartement liep ik vast op wat ik nog meer kon doen om duurzamer te wonen, en toen kwam dit op mijn pad. Ik moest dit gewoon doen: het past helemaal bij mij.’

‘Het wonen hier is betaalbaar, beter dan de situatie op de huidige woningmarkt. Waarom zou je in een groot huis willen wonen als je hier genoeg hebt? Ik denk niet dat het voor iedereen weggelegd is, maar als je genoegen neemt met het buitenleven en niet te gehecht bent aan spullen dan is dit prima. Wat mij betreft gaat het in het leven meer over ervaringen opdoen dan spullen te verzamelen. Als je die instelling hebt, dan is wonen in een tiny house de toekomst.’

“Wat mij betreft gaat het in het leven meer over ervaringen opdoen dan spullen te verzamelen.”
 

‘Op dit stuk staan tien huisjes met eigen tuin. De mensen hier hebben dezelfde visie en we proberen ook samen te kijken naar manieren om duurzamer te leven, daar is dit de ideale plek voor. Zo hadden we laatst een meeting waarbij werd geopperd om duurzaam wc-papier te bestellen. Het is heel fijn dat ik hier nog stappen kan zetten om weer een beetje beter te worden in duurzaam leven en kan sparren met de andere bewoners. Uiteindelijk is het toch een experiment en leren we van elkaar, dat is heel fijn.’

‘Het contact onderling is heel erg goed. We zijn allemaal verschillende persoonlijkheden en als je je terug wil trekken is dat prima, maar regelmatig staan we op zondag met elkaar in de tuin te werken. En als er iemand jarig is eten we samen een taartje. Het gaat heel organisch, het ontstaat gewoon. Ook de sociale controle is op een goede manier erg fijn, ik kan altijd bij de mensen die hier wonen aankloppen als er iets is.’

‘In het weekend komen veel dagjesmensen even kijken. Het is natuurlijk een redelijk nieuw concept en mensen zijn erg nieuwsgierig. Voor elk huisje staat een bord met informatie over het materiaal waar het huisje van gemaakt is en wat de grootte is, zodat ze als we er niet zijn toch wat informatie krijgen. Eigenlijk moeten we als alles af is open dagen gaan organiseren, zodat mensen bijvoorbeeld één keer in de maand langs kunnen komen. Het gebied is nog volop in ontwikkeling, ik heb al duizend ideeën bedacht hoe we de omgeving nog aantrekkelijker kunnen maken. Samen met alle ondernemende mensen die hier wonen lijkt het ons super leuk om mensen hier te kunnen ontvangen en iets zelfgemaakts aan te bieden, bijvoorbeeld met groente uit eigen tuin of een heerlijke koffie. Voor nu leggen we de focus op ons eigen terrein, daar gaat veel energie en aandacht naartoe. Als we samen komen ontstaan grootse plannen, dan zou het hier een soort tropisch paradijs worden met pizza-oven, barbecues en hangmatten, een surfplas, buitendouche en zwembad: ideeën genoeg dus!’

“Als ik langs het water fiets voelt het als vakantie en mijn huisje voelt aan als een vakantiehuisje.”
 

‘Hier wonen lijkt alsof het buiten Roosendaal is. Als ik langs het water fiets voelt het als vakantie en mijn huisje voelt aan als een vakantiehuisje. En dat zeven jaar lang! De huisjes mogen zeven jaar blijven staan, daarna worden hier woningen gebouwd. Tegen die tijd ben ik 35, wat ik dan ga doen zie ik dan wel weer. Ik plan niet mijn leven niet echt.’